Helaas komt er ook een eind aan.

Dag mensen, het heeft weer even geduurd maar hier is dan weer een bericht. Dit zal tevens het laatste zijn want we zijn inmiddels al een tijdje terug in Nederland. In dit laatste verhaal lees je daar meer over. Lees maar snel en geniet nog één keer van onze avonturen.

Eindelijk aangekomen op onze vakantie in onze rondreis: Baron Bay. We zouden hier veel gaan surfen en kerst vieren. Direct de eerste dag nadat we aankwamen hebben we een surfboard gehuurd en zijn we de zee ingegaan. Als we de hele dag in de zee hebben gelegen gaan we daarna naar de plaatselijke pizaria waar we ook op paarden en honden kunnen gokken. Vooral de honden, dat was egt onze voorkeur. Geen invloed van een mens nee gewoon de hond die moet lopen. Wij kei hard aanmoedigen in dat cafeetje en maar hopen dat hij snel is en niet gaat vechten met andere honden. We hebben hier vele uren aan dit prachtige gokwerk besteed.

De mensen zijn hier zo chill en relax, er hangt overal een gemoedelijke relaxte sfeer. Dat konden we niet zeggen van veel andere plaatsen. Op elke hoek van de straat staat wel een straatmuzikant te spelen of staat er een hippie rare teksten uit te kramen.

De dag voor kerst moet je alle boodschappen doen want de winkels zitten dicht. Als we aankomen bij de winkel vraag ik als ze de 2de kerstdag ook gesloten zijn. Die kerel kijkt mij aan zo van gaan we grappig doen, maar dan komt hij erachter dat wij er 2 hebben. Maargoed de 2de kerstdag heet bij hun boxingday, de winkels zijn dan gewoon weer open. Het zal ook allemaal wel, op naar het kerst feest. Als we in de middag wakker worden staat er een kerstmaal klaar voor iedereen in het hostel. Na het eten lopen Robbie en ik naar het strand toe dat is toch mooi om met kerstdag om het strand te lopen. Daar dachten meer mensen over, op het strand zitten behoorlijk wat mensen. Iedereen met kerstmutsen op en sommigen in geheel kerstpak. Als we op het strand zitten begint Rob uit verveling een zandbult te maken. Op het moment dat het een aardige bult is komt er iemand naar ons toe en vraagt of ze mag helpen met de sneeuwpop van zand. Zo hadden het nog niet bekeken maar ach is ook wel leuk op te maken. Het bleek een ware publiekstrekken te zijn geworden iedereen die het zag wou een foto maken. Blijken we toch niet geheel nutteloos bezig te zijn geweest. ’s Avonds is er een groot feest bij het strand. Iedereen neemt eigen drank mee en de vele muziekanten beginnen een concert te geven. Lijkt eigenlijk wel op een festival zoals we die in Nederland kennen. Al is de politie hier niet zo blij mee en gaat op jacht naar drank. Dit is wel heel erg zielig van die Jankerts, er is hier niks aan de hand en ook heel gezellig en dan moeten hun het even weer verpesten. Het helpt alleen niet egt veel als je met 2 man een paar honderd man van de drank af wil houden en ze kunnen het wel in de prullenbak gooien maar daar word het net zo snel weer uit gehaald. Zo het kerstfeest zit er ook weer op nu op naar Oud en Nieuw in Sydney.

Met de bus naar Sydney dat is toch de plek waar je moet zijn om het nieuwe jaar te vieren. Robbie en ik kregen niet de beste plek in de bus, laat ik maar zeggen de slechtste plek achterin de bus. We zaten zo krap dat ik de benen niet kwijt kon en eigenlijk gewoon 2 stoelen nodig had met als gevolg dat rob maar in het gangpad moest zitten. Nu hebben we egt door dat wij een hele mooie relaxte tijd hebben gehad met ons eigen busje. In de grote bus zie je ook niet zo veel, je rijdt alleen maar op de grote wegen met heelveel tussenstops. Als je je eigen gangetje kan gaan kan je stoppen op mooie plekken, toeristische routes nemen enz. als we naar buiten kijken zien we een paar mooie plekken die we op de heenweg zijn gestopt maar waar we nu met grote snelheid langs heen rijden. Een rondreis met bussen is dan ook zeker niet aan te raden als je de mogelijkheid hebt om zelf te rijden.
Maargoed aangekomen in voor ons toch wel vertrouwde Sydney zijn we snel naar ons hostel gegaan, het regende nogal hard. Daar konden we nog niet inchecken, dan maar in de tv kamer een filmpje kijken met de hoop dat je in slaap valt. De tijd zal dan wat sneller gaan en we hebben de hele nacht in de bus gezeten en das niet zo fijn slapen. Als we wakker worden zien we een bekende voor de tv zitten, “Adam hello how are you?” Hier in Sydney zal het een weerzien worden met heelveel bekende, de meeste zullen we tegen gaan komen van onze werk periode. Daar is Adam de eerste van en zeker niet de laatste.
Tja wat kunnen we allemaal doen, we hadden al veel gezien en het weer zat nu ook niet egt mee. Vlak bij ons hostel staat een hele grote bioscoop, dan is de keuze snel gemaakt even filmpie pakken. Het is dan ook niet meer dan logies om de film Avatar 3D te kijken. Een mooie film, zeker in 3D maar verder maakt hij de zeer hoge verwachtingen niet helemaal waar.
Aangezien er een heel zooitje bekenden nu in Sydney zitten hebben we bedacht om een Bundaberg (de plaats waar we hebben gewerkt) reünie te houden. Het was een zeer leuk weerzien, we werden daar ook heel goed onthaald zo zien we dat graag. Daar praten over onze avonturen die we de na dat we vertrokken uit Bundaberg en wij wilden weer weten hoe het hun al die tijd is vergaan. Als we dan praten over oud en nieuw dan blijkt dat nog niemand plannen heeft. Voor de grote feesten heb je kaarten nodig die duur zijn en waarschijnlijk ook wel uitverkocht. We komen op het idee om samen oud en nieuw te vieren ergens in een park waar we goed het spectaculaire bekende vuurwerk vanaf de brug kunnen zien. Een aantaldagen wanneer het dan eindelijk zo ver is eerst maar even flessen drank gehaald Beppe en Robbie hebben Bundaberg-Rum gehaald ik ging voor de bleu curaçao. We konden geen Bier meenemen want je mag nergens in het openbaar alcohol drinken en om dan met dozen bier te slepen valt wel iets te veel op. Vlak voor dat we het nieuwe jaar ingaan lopen we naar de plek waar we de bus hebben gekocht, we wisten dat dit een prima plek was waar we het goed konden zien. Dat dachten meer mensen het was bomvol daar iedereen klimt in masten of haalt andere fratsen uit om het maar goed te kunnen zien. Als het eindelijk zo ver is en het vuurwerk knalt de brug af begint de hele mensen massa te schreeuwen en worden ze helemaal gek. Het vuurwerk is ten einde de mensen willen nu eigenlijk naar de kroegen om daar feest te vieren maar daar denk een Schot anders over en begint op een doedelzak te spelen. Normaal heb ik hier een hekel aan maar nu is het egt geweldig, al die mensen worden alweer gek en gaan dansen. Dat blijkt nog niet alles te zijn er komt ook nog een man met zoon trommel ding aangelopen. Het bleef enige tijd een gekke huis daar. Als de muziekanten het mooi vinden geweest gaat iedereen naar de feesten die er losbarsten. Wij zijn uitgenodigd bij vrienden die een appartement hebben gehuurd op een prachtige locatie. Daar met alle bekende genieten en natuurlijk ook dik feesten op het balkon. Ik zoek Rob die nergens te vinden is, als hij na een tijdje weer te voorschijn komt verteld hij dat hij even bij de buren is wezen kijken. Niet dat die thuis waren maar via het balkon kan je er ook wel komen. Als daar dan een koelbox buiten op het balkon staat vol met bier en andere drank, Rob moest dit natuurlijk wel even testen. Het lijkt mij ook wel een goed idee om bij de buren te gaan kijken, Beppe kon het allemaal niet meer aan en is inmiddels naar het hostel gegaan. Aan de achterkant van het appartement is ook een balkon waar ook nog wat feestgangers zitten. Wij lopen er heen om via de muur op het spekgladde dak te komen. Boven op het dak is het uitzicht nog veel mooier dan op het balkon. Dit moet wel even gevierd worden, Rob klimt naar beneden om op zoek te gaan naar de koelbox om wat biertjes op te halen. Na een hele tijd te hebben genoten op het dak zijn we er maar weer van afgegaan, niet terug naar het feest dat zal inmiddels wel weer afgelopen zijn. Ook niet nagedacht dat we via dat appartement het makkelijkst weer naar benen komen (de straat) maar gewoon direct naar beneden via andere balkons. Daar waren de bewoners minder blij mee “wat doe je op mijn balkon” ik maar snel naar de volgde balkon klimmen. Robbie was zijn sleutel kwijt zo vertelde hij de bewoner, ook maar snel weer verder klimmen. Een aantal verdiepingen naar benden te zijn geklommen komen we eindelijk op de straat terecht. Dan kijk je nog even omhoog naar de hoogte van het gebouw tja oké misschien hadden we niet zo naar beneden moeten gaan, maar het was wel mooi.
Op de terugweg naar het hostel komen we een fontein tegen, er gaat direct een belletje rinkelen: Nieuwjaarsduik. Dit is onze kans, normaal zou je het nooit doen veel te koud maar nu met 25 graden is de uitgelezen mogelijkheid. Hupake kleren uit en duik er maar in. Er komt een Duitser aan lopen wij vertelen dat dit een Nederlandse traditie is, hij twijfelt even maar we weten hem over te halen en neemt ook maar een duik. We hoeven de Zakenman in pak niet te overtuigen als we vertelen van de traditie. En zo zit je daar met een aantal onbekenden een Nieuwjaars duik te nemen in hartje Sydney.
Zo leek het in het begin een beetje een saai Nieuwjaar te worden, we wisten niks hadden geen kaarten voor een feest of wat dan ook. Uiteindelijk is het helemaal goed gekomen en het was misschien wel mijn mooiste Nieuwjaar ooit.
De rest van de dagen gewoon beetje relaxen en wachten op het vertrek van Robbie. Beppe en ik hadden ook besloten om maar naar huis te gaan. Ons geld was bijna op en hadden het wel een beetje gehad met dit leventje. We konden nog wel weer gaan werken maar dat levert zo weinig op dat je minsten 6 weken moet werken om dan nog 2 weken te kunnen genieten. We hadden het ook helmaal gehad met elke keer weer met veel mensen op een kamer slapen en elke keer weer nieuwe mensen leren kenen, nee het is mooi geweest. Om eerder terug te vliegen moesten we ons vliegticket omboeken naar een andere datum. Dit kon op het vliegveld zo werd ons verteld, dat kwam goed uit aangezien we Robbie daar uitzwaaien. We hebben het voor elkaar gekregen met veel mattelwerk en uiteraard niet op het vliegveld, nee we werden overal naar toe gestuurd je weet wel hoe dat gaat. Het thuis front weet nog niet dat we snel naar huis toe komen Beppe en ik leek het wel een mooi idee om ze te laten verrassen. Deze actie was ook zeer geslaagd. Ook kregen we nog vaak te horen wat we hier deden waarom we niet in Australië zitten.


Dit was ons avontuur, bedankt allen voor het volgen en de prachtige reacties.

Gegroet de avonturiers

Ger (Beppe)
Rob (Robbie)
Daniek