NEE waarom nu!

We moeten een aantal dagen wachten voordat zij het geld voor ons hebben. Dat betekende slecht nieuws voor onze slaapplek, Carmei’s moeder kwam weer. We moesten opzoek naar een andere slaapplek, naar een aantal nachten gratis te hebben overnacht. Ik wist nog wel een mooi hostel die ik was tegen gekomen met de papiertjes ophangen. Daar aangekomen moesten we eens gaan bedenken wat we gaan doen in deze grote stad. Als snel komen we erachter dat er heel dichtbij ons hostel een Casino zit. Het blijkt de grootste casino van australie te zijn: de Crown. Eenmaal binnen gekomen wouden we iets gaan drinken bij een barretje binnen in de Crown. We hadden ons beste kleren aan, alleen onze schoenen waren te sportief met als resultaat dat we niet naar binnen mochten bij het barretje. Er zat niets anders op dan de inmens grote casino maar eens goed te bekijken. We vroegen een medewerker waar we konden pokeren. Er werd ons verteld dat we helemaal door moesten lopen naar achteren maar dan ook helemaal. Het blijkt ook echt helemaal doorlopen te zijn. Er lijkt geen eind aan te komen wat is dit groot, het lijkt wel honderde meters lang. Dit casino bleek een goede tijds besteding.
We moesten de bus al die tijd ook ergens parkeren, dat is best lastig in een grote stad. Als we er eentje hebben gevonden die niet te duur is en dicht bij ons hostel besluiten we hier de bus te parkeren. Het was geen parkeergarage maar een onbebouwd leegstuk tussen grote gebouwen midden in de stad. Parkeergarage’s worden ’s nachts afgesloten maar deze parkeerplaats niet. Als we op een zondagmiddag naar onze bus lopen om er wat spullen uit te halen zie ik dat de voorduur niet op slot is. Ik denk bij me zelf “nee he, dit is vragen om problemen in de grote stad”. Dat blijkt ook zo te zijn als ik mijn tas wil pakken, ik ben aan het zoeken maar kan het niet vinden. Als we dan nog even praten over wie er gisteren de laatste bij de bus was geweest en die op slot heeft gedaan komen we erachter dat we die wel op slot hebben gedaan. Dan valt er ons iets op bij de voordeur, het slot ziet er iets anders uit en kan niet meer met de sleutel dicht of open. Dan gaat er een belletje rinkelen, er is ingebroken in onze bus en mijn tas is gestolen. Maar waarom dan alleen maar mijn tas en niet alle andere tassen. We praten over hoe is het dan gebeurt en komen er over uit dat de dief mischien wel betrapt werd en is weg gerend. Maargoed dat doet er dan ook niet echt meer toe want mijn tas is weg. Ik denk bij mezelf waarom nu, had hij niet even 2 dagen later kunnen komen wanneer wij de bus niet meer hadden. Het begint dan door te dringen dat de tas echt weg is met alle spullen er in. Met het opruimen van de bus voor het verkopen heb ik mijn tas net helemaal volgegooit met spullen en dus ook alle belangrijke, eigenlijk alleen mijn kleren niet. De camera zat er dus ook in met alle filmjes en NEE dit wil je niet kwijt raken alles behalve dat. Dachten we slim te zijn geweest om vlak ervoor alle filmjes op mijn usb-stick te zetten waren we niet zo slim genoeg om ze niet in de zelfde tas te doen. Dat we de filmpjes kwijt waren was tog wel het egste, die krijg je niet meer weer en een paspoort, creditcard, i-pod, enz. die kan je op een of andere manier wel weer krijgen. Als we goed hebben gekeken in de bus als de tas echt het enigste was, hebben we als eerste de creditcard geblokeerd en daarna op naar het politiebureau. Daar aangiftegedaan van de inbraak en diefstal maar dat was nog niet alles, ze wouden ook graag wat vingerafdrukken die mischien zijn achtergelaten op de deur. Als de politieagente eenmaal bezig is met de vingerafdrukken zien we er al snel een paar duidelijke ontstaan. Je kon goed zien dat de dief eerst naar binnen heeft gekeken, dat was een veelgemaakte fout van de diefen. Maargoed wij vergelijken de vingerafdrukken met die van ons, en ze bleken niet overeen te komen. Het waren zeer bruikbare vingerafdrukken maar de kans is alsnog heel klein. Ze moeten maar net in het systeem staan. Wij hebben daar ook weinig aan want de alle spullen worden de zelfde dag nog verkocht voor een scheintje. Het komt er dus op neer dat we die spullen niet meer weer gaan zien. We hadden van een Franse vriend geleerd de herineringen zitten van binnen, enzo probeerde wij de filmpjes maar te onthouden. Ik vond het allemaal helemaal niet zo erg, het leek of ik voelde dat het goed zou komen terwijl je wist dat dat onmogenlijk was.
Van het geld dat we kregen voor onze bus wouden we gaan surfen. Maar aangezien mijn paspoort ook weg is moesten we dit mischien wel even uitstellen. We hadden geen idee hoe lang het zou duren voor je een tijdelijk paspoort hebt. Om die te krijgen moesten we naar de ambasade in Melbourne. Als ik dit wil gaan opzoeken op internet check ik eerst mijn e-mail. Ik zie er een mailtje tussen staan van het Nederlands Consulaat. Ik open deze mail met als gedachten dat dit wel eens over mijn tas zou kunnen gaan, Jaja ze hebben mijn tas gevonden en die is bij hun afgeleverd. Alle spullen zaten er nog in incl. paspoort. Dat komt goed uit hoef ik ook niet meer naar de ambasade, maar alle spullen dat lijkt mij wel heel gek en hoe kunnen hun nu weten welke spullen er in zaten. Als ik mijn tas ga ophalen ga ik ervanuit dat alleen het paspoort er nog inzit. De dief zal tog wel alle waardevolle spullen eruit hebben gehaald, enja daar zal dan ook vast wel de camera en de usb-stick bij zitten. Met een klein beetje hoop dat de usb-stick er tog nog in zit want die zat in een mapje bij het paspoort loop ik naar binnen. Normaal vragen ze daar om je paspoort te laten zien, tja dat gaat nu niet. Het eenige andere waar ik me mee kon identificeren was mijn rijbewijs. Nadat ze dat gecheckt heeft kon ik kijken wat er nog inzat. Nee alle waardevolle spullen er zijn er uit, snel de mapjes checken YES de usb-stick zit er nog in. Nu hebben we de herineringen niet alleen maar in ons koppie.
Nu konden we tog nog snel gaan surfen dus maar heel snel op internet opgezocht naar mooie surf plekken, daarna het weerbericht bekeken en al snel blijkt dat we terug moeten naar Byron Bay aan de oostkust. Bij een vliegwinkel even een spot goedkope vliegticket met bus vervoer geregeld voor nog geen € 100,-. Dat is geen geld voor een vlucht van 1345 km en een bus rit van 40 minuten. Dit hebben we geboekt voor de volgende dag, dan zouden we ook het geld van onze bus in ontvangst nemen. De volgede dag gaven de kopers het geld aan ons en ik kan je zeggen het is echt heerlijk om met een dikke 3000 euro in je handen te staan. Al met al liep alles een beetje vertraging op en moesten we nog erg haasten om het vliegtuig te halen. Normaal gesproken zijn we 2 a 3 uur van te voren op het vliegveld, maar nu konden we in een andere rij inchecken en gelijk aan boord van het vliegtuig. Dit is eigenlijk ook wel chill, okej de stres zat er een klein beetje in maar tog dit bevalt me ook wel. Aangekomen bij de Gold Coast dicht bij Byron Bay wachten we op de bus die niet komt. Met een belletje komt er dan tog vervangend vervoer, een zeer chille luxe auto komt ons oppikken, kijk das veel beter dan zoon grote trage bus.